Στο πρώιμο μη-περιπατητικό στάδιο τα αγόρια χρειάζονται τροχήλατο αμαξίδιο για τη μετακίνησή τους. Αρχικά μπορεί να είναι ικανά να το χρησιμοποιήσουν μόνα τους και συνήθως η στάση τους στην καθιστή θέση είναι ακόμη καλή (βλέπε Αποκατάσταση).
Παρά την προοδευτική επιδείνωση της ασθένειας, πρέπει να δοθεί έμφαση στην ανεξαρτησία με σκοπό την προαγωγή της φυσιολογικής συμμετοχής στο σχολείο καθώς και σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες κατά την εφηβεία.
Σε αυτό το στάδιο ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις συγκάμψεις των άνω άκρων (ώμοι, αγκώνες, καρποί και δάχτυλα) όπως και στον βοηθητικό εξοπλισμό που θα υποστηρίξει την όρθια στάση του παιδιού. Με την ευρεία πλέον χρήση στεροειδών η σκολίωση δεν παρατηρείται συχνά, αλλά χρειάζεται παρακολούθηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μόλις τα παιδιά χάσουν την ικανότητα για βάδιση. Σε μερικές περιπτώσεις η σκολίωση εμφανίζει πολύ σύντομη πρόοδο, συχνά μέσα σε διάστημα μερικών μηνών (βλέπε Ορθοπεδική αντιμετώπιση). Μπορεί να είναι αναγκαία η πραγματοποίηση ορθοπεδικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση προβλημάτων στα πέλματα, τα οποία μπορεί να αποτελέσουν αιτία πόνου και να περιορίσουν την επιλογή υποδημάτων.
Η θεραπεία με στεροειδή συνεχίζει να έχει σημαντικό ρόλο σε αυτό το στάδιο (βλέπε Νευρομυϊκή αντιμετώπιση), είτε έχει αρχίσει νωρίτερα ή ακόμα και αν αρχίζει τώρα.
Η ετήσια παρακολούθηση της καρδιακής λειτουργίας παραμένει σημαντική και οποιαδήποτε επιδείνωση πρέπει να αντιμετωπιστεί εγκαίρως (βλέπε Καρδιολογική αντιμετώπιση). Όταν χαθεί η ικανότητα για ανεξάρτητη βάδιση, η αναπνευστική λειτουργία είναι πιθανό να επιδεινωθεί. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αρχίσουν οι παρεμβάσεις για αναπνευστική βοήθεια και αποβολή των εκκρίσεων (βλέπε Αναπνευστική αντιμετώπιση).
Information based on consensus statement (published in January 2010)